اتصال دیوارها به سازه باید به بدین صورت باشد که در اثر خیز تیرهاي زیر و بالاي دیوار، دریفت نسبی طبقات و یا عوامل وارد آورنده نیروي خارج از صفحه از جمله زلزله، باد و ...، عضو غیر سازه ای (دیوار) پایدار باشد و عملکرد آن حفظ شود و ترك شدید در دیوار ایجاد نگردد.
دیوارهاي بلوکی با توجه به عملکرد دو طرفه آنها در جهت افقی باید با استفاده از ابزار مناسب تسلیح گردند. این موضوع در دیوارهاي بلوکی اجرا شده با ملات میتواند با استفاده از میلگرد بستر نردبانی و خرپایی (شکل زیر)
و در دیوارهاي اجرا شده با ملات بستر نازك (ضخامت ملات کمتر از 3 میلیمتر) یا چسبهاي پلی یورتان (هبلکس) با استفاده از بست هاي اتصال نازك فولادي منقطع یا ممتد انجام گردد.
لازم به توضیح است میلگردها و بست هاي اتصال مورد استفاده باید طبق ضوابط مبحث هشتم مقررات ملی ساختمان باشد و در مواردي که مورد نیاز است از جنس فولاد ضد زنگ یا فولاد گالوانیزه و یا میلگرد آجدار سرد نورد باشند. حداقل سطح مقطع قطعه مسلح کننده 0.0003 سطح مقطع موثر دیوار در برش خارج از صفحه می باشد. حداکثر فاصله قائم قطعات مسلح کننده (میلگرد بستر و قطعات اتصال) در ارتفاع دیوار یک متر می باشد که باید قطعه براساس آن طراحی و محاسبه شود.
