مطابق مقررات ملی ساختمان و آیین نامه های بین المللی میلگرد بستر المانی جهت افزایش استحکام دیوارها مورد استفاده قرار میگیرد و از یـک جفـت مفتـول آجدار با قطر حداقل 3 میلیمتــر و یــک مفتــول عرضــی بــه صـورت نردبانی یا خرپایی که بـه مفتول های طولی جـوش شـده است، تشـکیل می شـود و بـه منظـورپیشـگیری از خوردگـی آبکاری (گالوانیزه) میگردند. میلگرد بستر به طور کامل در داخل ملات مدفون می شود و از طریق ملات، پیوستگی با دیوار برقرار می گردد.
اولین بار در سال 1813 اروپاییان از این روش برای تسلیح دیوارها استفاده کردند. بعد از آن در سال 1950 بود که در آئین نامه های بین المللی آمریکا وارد شد. استفاده از میلگرد بستر در سال 1392 وارد مقررات ملی ساختمان شد و پس از زلزله سر پل ذهاب استفاده از میلگردهای بستر توسط نظام مهندسی اجباری گردید.
انواع میلگرد بستر
1- خرپایی
اگر مفتول میانی به شکل 7 و 8 باشد میگرد بستر از نوع خرپایی است.
2- نردبانی
اگر مفتول میانی عمود بر مفتول های طولی باشد، میلگرد بستر از نوع نردبانی خواهد بود.
مزایا استفاده از میلگرد بستر
- کنترل عرض و فاصله ترک های ناشی از انبساط و انقباض دیوار
- افزایش مقاومت خمشی خارج از صفحه دیوار
- افزایش شکل پذیری دیوار
- افزایش مقاومت برشی داخل صفحه دیوار
- افزایش انسجام دیوار در حین زلزله و جلوگیری از فروریزش خرج از صفحه دیوار
